Jak rozliczyć dochody z zagranicy w PIT za 2022 rok
Ewelina Czechowicz 11.10.2016 10:00 (aktualizacja: )Polski rezydent podatkowy rozliczenia rocznego dokonać musi sumując całość uzyskiwanych w danym roku kwot przychodów, zarówno tych uzyskanych w kraju, jak i za granicą (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zdarzają się jednak przypadki, gdy przychodów zagranicznych nie trzeba w Polsce w ogóle wykazywać.
Polskim rezydentem podatkowym, który całość swoich przychodów rozlicza na terytorium Rzeczypospolitej jest podmiot, który posiada w Rzeczypospolitej miejsce zamieszkania, przez co należy rozumieć, że osoba:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Inaczej jest w przypadku nierezydentów, którzy zarabiając w Polsce obowiązkowi rozliczenia z urzędem skarbowym podlegają wyłącznie z zarobków uzyskiwanych z terytorium Polski, przy czym na podstawie umów międzynarodowych, również ten obowiązek może zostać ograniczony.
Źródło: shutterstock
Polski rezydent
Polski podatnik – rezydent - osiągać może zatem zarówno dochody położone na terytorium kraju, jak i dochody pochodzące z zagranicy, czy też wypłacane mu przez zagraniczne przedsiębiorstwa – nawet w przypadku wykonywania zleceń na terytorium kraju. Wszystkie przychody rozliczy on w Polsce, w rocznym zeznaniu podatkowym.
Obowiązek wykazania dochodów w Polsce nie jest uzależniony od źródła przychodów. Innymi słowy – niezależnie, czy podatnik wykonuje umowę o pracę, sprzedaję prawa autorskie czy też wynajmuje nieruchomość – przychody według polskiego ustawodawcy powinny być wykazane w Polsce i w Polsce opodatkowane. Co więcej, podatnik jest również zobowiązany rozliczać przychody z tytułu prowadzonej za granicą pozarolniczej działalności gospodarczej.
Uwaga:
Powyższa reguła może podlegać znaczącym modyfikacjom za sprawą umów międzynarodowych zawartych z krajem wykonywania czynności zarobkowych. Umowa międzynarodowa o unikaniu podwójnego opodatkowania ma wyższą moc niż ustawa. Stąd każdorazowo należy sięgnąć do umów i sprawdzić, czy nie wskazują one szczególnych zasad opodatkowania danego rodzaju przychodów.
Umowy międzynarodowe mają za zadanie spowodować, by nie wystąpiło dwukrotne – podwójne opodatkowanie tych samych przychodów – w kraju zarobkowania (za granicą) oraz w kraju rezydencji (zamieszkania, rezydencji). Mogą one zakładać, że:
- jakieś przychody w ogóle nie podlegają opodatkowaniu w jednym państwie (przychody opodatkowane tylko w państwie zarobkowania lub tylko w państwie rezydencji),
- opodatkowanie w obu państwach, ale pobór podatku w jednym z Państw, tylko do wartości określonego limitu (np. odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz gdy odbiorca jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek.),
- opodatkowanie przychodów w obu państwach - rezydencji i zarobkowania, z prawem do zastosowania określonych zasad unikania podwójnego opodatkowania:
- zwolnienia z progresją,
- proporcjonalnego odliczenia.
Zasada odliczenia proporcjonalnego
Jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nakazuje zastosować zasadę odliczenia proporcjonalnego lub też nie stanowi o zastosowaniu jakiejkolwiek metody, ewentualnie jeśli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania w ogóle nie była z danym krajem zawarta, polski rezydent podatkowy ma obowiązek:
- w zeznaniu rocznym wykazać przychody z zagranicy (deklaracja podatkowa PIT – z reguły PIT-36 oraz załącznik PIT/ZG),
- odliczyć podatek zapłacony u źródła, w kraju obcym, ale tylko proporcjonalnie nie więcej, niż podatek, który należy zapłacić z tego tytułu w Polsce w zakresie przypadającym na kwotę dochodu z zagranicy (czyli proporcjonalnie do dochodu z zagranicy).
Zatem jeśli podatek za granicą byłby wyższy niż w Polsce - konieczne będzie odliczenie części podatku zagranicznego, nie będzie można odliczyć go w całości
Przykład
Za granicą podatek wynosi 5 tys. zł (według stawki 25%). W Polsce podatek ten wynosi 3 tys. zł (według stawki 18%). Podatnik uzyskiwał w Polsce jeszcze inne przychody i łącznie powinien od nich zapłacić 10 tys. zł podatku. Podatnik nie odliczy całego podatku zapłaconego za granicą, lecz jedynie 3 tys. zł - czyli tę część podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Zasada zwolnienia z progresją
Stosowanie tej zasady zwalnia z opodatkowania w Polsce kwoty uzyskane za granicą, ale może wpływać na stopień skali podatkowej stosowanej do wynagrodzeń krajowych.
Uwaga!
Jeżeli podatnik poza przychodami uzyskanymi za granicą nie uzyskiwał w kraju innych przychodów, nie musi on składać w takim przypadku deklaracji podatkowej. Natomiast w przypadku zastosowania zasady proporcjonalnego odliczenia - deklarację trzeba złożyć.
Zarobkowanie w Polsce nawet kwoty poniżej 3091 zł (kwota wolna od podatku) zobowiązuje nas do doliczenia przychodów z zagranicy rozliczanych na zasadzie zwolnienia z progresją i wykazania źródła przychodów w rocznej deklaracji podatkowej.
Odliczanie podatku zagranicznego 2022
W zeznaniu za rok 2022 kwoty podatku wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku. Ta sama (odpowiednio) zasada przeliczania dotyczy ewentualnych kosztów uzyskania przychodów, ponoszonych w walutach obcych.