Konwencja MLI zmienia w niektórych polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO) metodę unikania podwójnego opodatkowania – z metody wyłączenia (zwolnienia) z progresją na metodę odliczenia (zaliczenia/kredytu) proporcjonalnego.
W najbliższym czasie metoda unikania podwójnego opodatkowania zmieni się w UPO z następującymi państwami:
| Dochody uzyskiwane od 1 stycznia 2019 r. | Austria Słowenia |
|---|---|
| Dochody uzyskiwane od 1 stycznia 2020 r. | Wielka Brytania Irlandia Finlandia Izrael Japonia Litwa Nowa Zelandia Słowacja |
Poniżej przedstawiamy wyjaśnienia dot. zmian w opodatkowaniu osób fizycznych pracujących za granicą, w związku z wejściem w życie Konwencji MLI.
Zasady ogólne opodatkowania w Polsce osób pracujących za granicą
W pierwszej kolejności zachęcamy do zapoznania się z broszurą informacyjną MF „Opodatkowanie dochodów z pracy najemnej wykonywanej za granicą” aktualną dla danego roku podatkowego. Broszura zawiera podstawowe informacje dot. zasad opodatkowania zagranicznych dochodów osiąganych z tytułu pracy, metod unikania podwójnego opodatkowania oraz ustalania wysokości podatku w Polsce.
Wskazujemy również, że sam fakt posiadania polskiego obywatelstwa nie oznacza automatycznie, że osoba jest zobowiązana do zapłaty podatku w Polsce. O tym gdzie podlega się opodatkowaniu decyduje przede wszystkim tzw. rezydencja podatkowa (miejsce zamieszkania dla celów podatkowych).
Zgodnie z polską Ustawą PIT zasadą jest, że rezydentem podatkowym jest się w państwie zamieszkania – czyli tam, gdzie:
- przebywa się większą część roku (ponad 183 dni w roku podatkowym) lub
- posiada się centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych).
W przypadku wątpliwości w którym państwie osoba fizyczna jest rezydentem podatkowym, należy sięgnąć do reguł zawartych w odpowiedniej UPO.
Należy podkreślić, że ocena miejsca zamieszkania danej osoby wymaga każdorazowo dogłębnej analizy całokształtu okoliczności dotyczących jej związków z danym państwem. W pewnym uproszczeniu można jednak przyjąć, że:
- Polacy, którzy przenieśli się na stałe za granicę razem ze swoimi rodzinami, nie są już polskimi rezydentami podatkowymi;
- natomiast jeżeli osoba wyjeżdża do pracy za granicę na krótki czas i wraca do Polski (np. przebywa tu jej rodzina), to jako polski rezydent podatkowy podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku w Polsce).
W odniesieniu do osób, o których mowa w pkt 1) powyżej - zmiana przez Polskę metody unikania podwójnego na podstawie Konwencji MLI nie ma wpływu na ich sytuację, gdyż są one rezydentami podatkowymi innego państwa. Nie podlegają więc w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, a jedynie od dochodów, które uzyskują w Polsce (np. z tytułu otrzymywanego czynszu za wynajem mieszkania położonego w Polsce).
Natomiast w odniesieniu do osób, o których mowa w pkt 2) – zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania będzie mieć wpływ na ich rozliczenia podatkowe w Polsce. Nie musi jednak automatycznie oznaczać obowiązku zapłaty podatku w Polsce. Szczegóły prezentujemy poniżej.
Zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania na podstawie Konwencji MLI
Zeznania podatkowe
Rozliczanie zagranicznych dochodów zgodnie z metodą proporcjonalnego zaliczenia oznacza obowiązek złożenia w Polsce zeznania podatkowego, w którym należy wykazać dochody z pracy za granicą. Obowiązek ten wystąpi bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy podatnik uzyskał inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce.
Dochody z pracy za granicą należy wykazać na formularzu PIT-36, wraz z załącznikiem PIT/ZG (Informacja o wysokości dochodów/przychodów z zagranicy i zapłaconym podatku).
Termin na złożenie zeznania:
- 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.
Źródło: Ministerstwo Finansów