26.10 Podatek u źródła a najnowszy wyrok WSA
Wypłata wynagrodzenia podmiotowi zagranicznemu z tytułu dzierżawy lub wynajmu urządzeń wykorzystywanych w procesie budowlanym nie jest opodatkowana u źródła
Podstawową metodą wykładni w prawie podatkowym jest wykładnia językowa. Jedna z jej dyrektyw zakazuje dokonywania wykładni rozszerzającej prowadzącej do zwiększenia obowiązków podatkowych podatnika. Tego zagadnienia dotyka wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 października 2012 r. (III SA/Wa 2973/11).
Sprawa dotyczyła interpretacji pojęcia „urządzenia przemysłowe” w świetle przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Austrią, Szwecją i Niemcami. Spółka prowadząca działalność w branży budowlanej, na podstawie umów najmu i dzierżawy wykorzystuje urządzenia będącą własnością innych podmiotów, polskich i zagranicznych. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka zapytała, czy jest zobowiązana do pobierania podatku u źródła od wynagrodzeń płaconych podmiotom zagranicznym z tytułu korzystania z urządzeń takich jak np.: przesiewacze do gruzu, kontenery urządzenia do nasuwu, urządzenia geodezyjne i pomiarowe.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 15 lipca 2012 r. (nr IPPB5/423-295/11-4/PS) o wydanie której wystąpiła spółka, uznał, że kwoty wypłacane przez spółkę stanowią wynagrodzenie za użytkowanie urządzenia przemysłowego. Organ podatkowy powołał art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego ustala się w wysokości 20% przychodów.
Przepis art. 21 należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania jakie Polska zawarła z Niemcami, Austrią i Szwecją należności licencyjne są rozumiane jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego , włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej , handlowej lub naukowej.
Certyfikat rezydencji podatkowej a podatek u źródła
Na tej podstawie organ podatkowy uznał, że należności wynikające z użytkowania urządzenia przemysłowego mieszczą się w definicji należności licencyjnych. Wobec tego, że umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego, organ przyjął, że przeważające znaczenie ma tutaj definicja słownikowa, zgodnie z którą urządzenie przemysłowe (w maksymalnie szerokim rozumieniu) powinno ułatwiać pracę i dotyczyć przemysłu.
Z takim stanowiskiem nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, do którego spółka wniosła skargę na interpretację. W uzasadnieniu ustnym Sąd stwierdził, że gdyby przyjąć stanowisko organu podatkowego, urządzenia wykorzystywane przez spółkę w procesie budowlanym powinny podlegać postanowieniom umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tymczasem, zdaniem Sądu, definicje urządzeń przemysłowych w szerokim rozumieniu funkcjonują tylko w rozumieniu potocznym. Wobec tego, jak stwierdził WSA, nawet jeśli przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawierają definicji legalnej urządzeń przemysłowych, nie można szeroko i dowolnie interpretować tego pojęcia, w szczególności należy zwrócić uwagę, czy dzierżawione urządzenia rzeczywiście są wykorzystywane w działalności przemysłowej (co w przypadku spółki, której dotyczył spawa, akurat nie zachodziło).
Joanna Skibicka,
Stone&Feather Tax Advisory