Podatek od przerzuconych dochodów to jedno z kluczowych narzędzi przeciwdziałania unikaniu opodatkowania. Objaśnienia podatkowe wyjaśniają, jak stosować przepisy ustawy CIT w tym zakresie – od podstaw konstrukcji podatku, po szczegółowe zasady ustalania podstawy opodatkowania.
Przepisy o podatku od przerzuconych dochodów (art. 24aa ustawy CIT) wprowadzono do ustawy CIT, ze skutkiem od 1 stycznia 2022 r., na mocy ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw2 (dalej: „ustawa z 29 października 2021 r.”). Miały one realizować istotny cel, jakim jest przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania poprzez transfer dochodów przy pomocy jednostek pośredniczących oraz poprzez jurysdykcje podatkowe o niskiej stawce opodatkowania.
Źródło: shutterstock
Przepisy te zostały następnie częściowo zmienione i doprecyzowane na mocy ustawy z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ze skutkiem od 1 stycznia 2023 r.
Biorąc pod uwagę szczególny charakter omawianych przepisów, zasadne jest wydanie objaśnień podatkowych, które zminimalizują wątpliwości interpretacyjne.
Celem objaśnień jest, poza ogólnym omówieniem konstrukcji podatku od przerzuconych dochodów,przedstawienie sposobu interpretowania i stosowania omawianych przepisów w szczególności w następujących obszarach:
- podstawa opodatkowania isposób ujęcia kosztów uzyskania przychodów, takich jak np. odpisy amortyzacyjne lub koszty finansowania dłużnego,
- przesłanki opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów po stronie podmiotów zagranicznych, w tym rozumienie warunku niskiego opodatkowania (sposób kalkulacji stawki podatku dochodowego niższej niż 14.25%), jak również badanie warunku w zakresie przekazywania przez jednostkę pośredniczącą 10% przychodów otrzymanych od podatnika.
Niniejsze objaśnienia dotyczą stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2023 r., przy czym zawierają załącznik odnoszący się do stanu prawnego obowiązującego przed tym dniem, wskazujący przede wszystkim na obszary, w których występują istotne różnice pomiędzy dotychczasowym a obecnym stanem prawnym.