Od początku 2025 r. obowiązują znowelizowane przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nowelizacja wprowadziła m.in. nowe definicje budynku i budowli jako przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Ustawodawca skupił się na cechach tych obiektów bez odwoływania się do przepisów pozapodatkowych. Miało to wyeliminować rozbieżności interpretacyjne. W istocie nowelizacja nie przyniosła uproszczenia przepisów. Pojawiają się kolejne wątpliwości.
Fotowoltaika i elektrownie fotowoltaiczne
Wiele niejasności pojawia się wokół opodatkowania podatkiem od nieruchomości fotowoltaiki. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jako budowlę traktuje się m.in. elektrownię wiatrową, elektrownię jądrową i elektrownię fotowoltaiczną, biogazownię, biogazownię rolniczą, magazyn energii, kocioł, piec przemysłowy, kolej linową, wyciąg narciarski oraz skocznię, w części niebędącej budynkiem - wyłącznie w zakresie ich części budowlanych, z tym że obiekty te muszą zostać wzniesione w wyniku robót budowlanych, także w przypadku gdy stanowią część obiektu niewymienionego w ustawie. Ustawodawca nie zawarł jednak w ustawie legalnej definicji pojęcia "elektrownia fotowoltaiczna". W znaczeniu potocznym jako taką traktować można system fotowoltaiczy, który ma za zadanie dostarczanie energii elektrycznej do sieci energetycznej. Zatem podstawowa różnica pomiędzy standardową instalacją fotowoltaiczną montowaną na budynkach a elektrownią fotowoltaiczną sprowadza się do tego, że ta druga dostarcza energię na poziomie przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, a nie do lokalnego użytkowania.
Prezydent Miasta Wrocławia w interpretacji indywidualnej z dnia 11 czerwca 2025 r., nr WPO-DNT.310.2.2025, stwierdził, że mikroinstalacja fotowoltaiczna zamontowana na potrzeby własne właściciela nieruchomości, który dzięki niej uzyskuje energię elektryczną potrzebną do zasilania swoich nieruchomości, stanowi jedynie rozszerzenie wewnętrznej instalacji elektrycznej o urządzenia, które pozwalają pobierać energię elektryczną spoza sieci energetycznej. W jego ocenie taka mikroinstalacja fotowoltaiczna, która jest częścią instalacji elektrycznej znajdującej się w budynku oraz jest zainstalowana na dachu tego budynku, nie stanowi budowli podlegającej opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w oparciu o przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Podkreślenia wymaga fakt, że omawiana instalacja wykorzystywana była na własne potrzeby w celu dostarczenia zasilania do nieruchomości (lokali biurowych).
Kontenery mobilne
Pojawiają się też rozbieżności w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości kontenerów mobilnych, które wykorzystywane są zazwyczaj jako zaplecza biurowe czy sanitarne, np. na budowach.
Jak stanowi art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, budowla to obiekt niebędący budynkiem, wymieniony w załączniku nr 4 do ustawy, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem wzniesiony w wyniku robót budowlanych, także gdy stanowi część obiektu niewymienionego w ustawie. W pozycji 10 tego załącznika wymieniony jest obiekt kontenerowy trwale związany z gruntem. Kluczowe wobec tego jest stwierdzenie, czy taki związek zachodzi. Trwałe związanie z gruntem definiowane jest jako połączenie obiektu budowlanego z gruntem, które zapewnia temu obiektowi stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym niezależnym od działania człowieka, mogącym zniszczyć lub spowodować przemieszczenie lub przesunięcie się obiektu budowlanego na inne miejsce. Kolejnym warunkiem uznania danego obiektu za budowlę jest wzniesienie go w wyniku robót budowlanych. Co ważne, w art. 1a ust. 1 pkt 2b ww. ustawy w definicji robót budowlanych wymieniono również montaż.
Magazyny soli
W obowiązującym brzmieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych budynek to obiekt wzniesiony w wyniku robót budowlanych, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz który posiada fundamenty i dach, z wyłączeniem obiektu, w którym są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, materiały występujące w kawałkach albo materiały w postaci ciekłej lub gazowej, którego podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym jego przeznaczenie jest pojemność.
W zamyśle ustawodawcy nowa definicja miała wyeliminować wątpliwości związane z kwalifikowaniem na potrzeby ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obiektów spełniających ustawowe kryteria budynku i jednocześnie zaliczanych do budowli na gruncie Prawa budowlanego, tj. obiektów typu: zbiorniki, silosy, elewatory lub inne zbiorniki o podobnym gospodarczo charakterze.
Zatem budynków nie stanowią obiekty wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach, w których są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, materiały występujące w kawałkach albo materiały w postaci ciekłej lub gazowej, których podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym ich funkcję jest pojemność.
Pojawiły się jednak rozbieżności co do kwalifikacji magazynów soli. Organy podatkowe zaczęły wydawać rozbieżne interpretacje. Prezydent Miasta Raciborza w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2025 r., nr FN.310.1.2025, uznał, że magazyn na sól drogową nie stanowi budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Na potrzeby opodatkowania go podatkiem od nieruchomości należy zakwalifikować go do kategorii budowli, tj. gromadzone są w nim materiały sypkie (sól drogowa), a podstawowym jego parametrem jest pojemność (określona w tonach). Natomiast Prezydent Miasta Gliwice w interpretacji z dnia 2 czerwca 2025 r., nr PO.310.1.2025, wskazał, że magazyn soli drogowej należy traktować jako budynek, gdyż posiada on fundamenty, przegrody budowlane, dach oraz jest trwale związany z gruntem. W dokumentacji budowlanej wykazano, że posiada on powierzchnię użytkową, a jego konstrukcja daje możliwość wykorzystywania go do różnych celów magazynowych, nie ograniczając się wyłącznie do składowania soli drogowej. Tak więc jego dostosowanie do przechowywania soli nie decyduje o tym, że powinien być wyłączony z opodatkowania jako budynek. Zdaniem organu podatkowego budynek nie odbiega wyglądem od innych hal składowania i niewątpliwe po dostosowaniu mógłby być wykorzystywany do innych celów.
Budynek czy budowla? W myśl art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązuje zasada pierwszeństwa kwalifikacji obiektu jako budynku na potrzeby ustalenia obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. W pierwszej kolejności należy więc ustalić, czy dany obiekt jest budynkiem, a jeżeli nie jest, to trzeba sprawdzić, czy możliwe jest zakwalifikowanie go do kategorii budowli. Co istotne, żaden budynek nie może być jednocześnie budowlą, a żadna budowla nie może być jednocześnie budynkiem. |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 707)
autor: Kinga Romas
Gazeta Podatkowa nr 80 (2268) z dnia 2025-10-06
Odpowiedzialność sprzedawcy i wykonawcy wobec klientów. Wszystko na ten temat w poradniku na GOFIN.pl