Duże zainteresowanie Rodzinnym Kapitałem Opiekuńczym. ZUS wypłacił już 5 mld zł

Ekwiwalent za pranie odzieży roboczej powinien obejmować faktycznie poniesione przez pracownika koszty prania. Wypłacanie go w postaci stałej, zryczałtowanej kwoty jest coraz częściej kwestionowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W jakich sytuacjach pracownik może otrzymać ekwiwalent? Czy maseczki stanowią w czasie epidemii odzież roboczą? I czy za ich pranie należy się pracownikowi ekwiwalent?
Zgodnie z treścią art. 207 § 2 ustawy z 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.) pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Dlatego też powinien, na podstawie art. 2376 § 1 Kodeksu pracy dostarczyć pracownikom środki ochrony indywidualnej, które będą ich zabezpieczać przed niebezpiecznymi i szkodliwymi dla zdrowia czynnikami występującymi w środowisku. Dodatkowo pracodawca powinien poinformować pracowników o sposobach posługiwania się tymi środkami.
W określonych sytuacjach pracodawca zgodnie z art. 237(7) § 1 Kodeksu pracy ma obowiązek dostarczać pracownikom nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach, dzieje się tak w sytuacjach, kiedy:
Źródło:shutterstock
Głosy w tym temacie są podzielone. Jak pisze Dziennik Gazeta Prawna maseczki używane w trakcie epidemii nie stanowią odzieży ochronnej w rozumieniu przepisów bhp. Dlatego też pracownicy nie mogą oczekiwać ekwiwalentu za pranie maseczek wielokrotnego użytu.
Ekwiwalent za pranie odzieży roboczej powinien być wypłacany na podstawie przedstawionych przez pracowników kalkulacji, z których powinny jednoznacznie wynikać poniesione koszty. Jak wskazał ZUS w decyzji nr 62 z 3 marca 2014 r. (sygn. DI/100000/43/57/2014) wysokość ekwiwalentu powinna odpowiadać kosztom faktycznie poniesionym przez konkretnego pracownika.
Pracownik powinien wskazać liczbę prań oraz zestawienie poniesionych wydatków, takich jak m.in.:
- koszt energii elektrycznej (można go wyliczyć na podstawie taryfy oraz zużytego prądu wskazanego przez producenta pralki w dokumentach dostarczonych wraz z nią)
- koszt wody
- koszt zużytych detergentów
- ewentualny koszt amortyzacji pralki. W rozliczeniu można wskazać również czas poświęcony na pranie.
Pracodawca, który nie chce dokonywać rozliczeń, może odstąpić od ich prowadzenia. Jednak wtedy nie będzie miał możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i oskładkowania składkami ZUS. Zwolnieniu podlegają jedynie te świadczenia, które są wypłacane zgodnie przepisami bhp, tylko wtedy można skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy). Dlatego też, w sytuacji kiedy ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży korzysta ze zwolnienia w PIT to na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia składkowego jest wyłączony z podstawy wymiaru składek społecznych pracownika, a także z ubezpieczenia zdrowotnego.
Ekwiwalent za pranie nie jest podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, jeśli pracodawca ustalił go w kwocie, która odpowiada:
1) rzeczywistym kosztom prania odzieży na podstawie cen obowiązujących w okolicznych pralniach - w przypadku, gdy pracownik korzysta z pralni i składa pracodawcy oświadczenia o wysokości poniesionych kosztów;
2) kwocie wskazanej na rachunku z pralni przedkładanego pracodawcy;
3) skalkulowanym wydatkom za zużytą energię elektryczną, proszek do prania i wodę, które powinny uwzględniać również zmiany cen oraz zużyte sprzętu - w przypadku, gdy pracownik pierze odzież roboczą we własnym zakresie.
Kodeks pracyKoronawirus w PolscePłaca minimalna