Rozliczanie PIT z zarobków z Hiszpanii

Podatnicy zarabiający w Hiszpanii mogą napotkać problemy z rozliczaniem zarobków tam otrzymywanych. Polskie przepisy opierają się w tej kwestii o zasady pozwalające często uniknąć wielu formalności. W innych przypadkach jednak polski podatnik musi rozliczyć zarobki zagraniczne w dość skomplikowany sposób. Wyjazd za granicę do pracy nie oznacza jednak, że zarobki zagraniczne rozliczyć należy wyłącznie w Hiszpanii.

Rozliczenie wynagrodzenia polskich obywateli, pochodzące z Hiszpanii opiera się o polską ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla której w tych kwestiach podstawę stanowi umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Do wynagrodzeń pochodzących z Hiszpanii stosuje się co do zasady tzw. zasadę zwolnienia z progresją. Oznacza to prostą procedurę rozliczenia zarobków w Polsce. Należy jednak ustalić, jakiego rodzaju przychody się uzyskuje, czy zarobki otrzymuje się od polskiego, czy hiszpańskiego pracodawcy czy nie dochodzi do szczególnych zasad rozliczeń oraz czy pracownikiem jest polski rezydent podatkowy.

Źródło: Thinkstock

Podstawą rozliczeń oraz ustalenia zasad opodatkowania jest umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. 1982, nr 17, poz. 127).

Polski rezydent podatkowy

O ile podatnik otrzymujący zarobki z Hiszpanii jest polskim rezydentem podatkowym, to musi zarobki te rozliczyć w Polsce, zgodnie z polskimi zasadami prawa. Zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego polski rezydent podatkowy podlega opodatkowaniu w kraju swojej rezydencji (w Polsce) niezależnie od tego, czy zarobki uzyskuje w Polsce, czy też za granicą.

Polskim rezydentem podatkowym jest osoba posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski, co oznacza osobę, która:

• posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
• przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Można zatem przebywać w Hiszpanii cały rok i nadal pozostawać polskim podatnikiem, a to z racji na fakt, że w Polsce występuje ośrodek interesów życiowych. Podatnik, przed wypełnieniem zeznania podatkowego zbadać powinien, czy jego sytuacja życiowa nadal wiąże go z Polską na tyle, by organy podatkowe mogły stwierdzić, że nadal powinien on być tutaj rozliczany z podatków.

Wynagrodzenie z umowy o pracę z Hiszpanii

Za wynagrodzenie z umowy o pracę należy uznawać wszelkie świadczenia otrzymywane od pracodawcy w związku z umową o pracę. Będzie to zarówno wynagrodzenie zasadnicze, premie, prowizje, kwoty za godziny nadliczbowe oraz inne świadczenia pracownicze.

W stosunku do świadczeń z Hiszpanii z umowy o pracę obowiązuje zasada wyłączenia z progresją. Oznacza ona, że zarobki uzyskiwane w Hiszpanii nie będą co do zasady opodatkowane dodatkowo w Polsce polskim podatkiem dochodowym.

Polski rezydent podatkowy co do zasady:

• nie musi składać zeznania rocznego PIT-36,
• nie musi wpłacać zaliczki na podatek po powrocie do kraju,
• nie musi składać informacji o źródłach zarobków z Hiszpanii (np. załącznika PIT/ZG).

Istnieje jednak wyjątek. O ile polski rezydent podatkowy uzyskuje inne zarobki opodatkowane w Polsce podatkiem dochodowym według skali podatkowej, wówczas zasada wyłączenia z progresją wpływa na stopę podatku stosowaną do polskich - krajowych zarobków. W tym przypadku podatnik na koniec roku (do końca kwietnia roku następnego):

• składa PIT-36,
• składa załącznik PIT/ZG,
• wykazuje zarobki zagraniczne, choć nie dolicza ich do innych wynagrodzeń krajowych,
• ustala stopę procentową podatku, stosowaną do krajowych zarobków z uwzględnieniem wynagrodzeń hiszpańskich,
• stosuje stopę procentową do polskich dochodów.

Przykład

W Hiszpanii podatnik zarobił 100.000 złotych dochodu (po przeliczeniu na złote polskie). W Polsce zarobił on z umowy zlecenie 30.000 zł dochodu. Jeśli liczyłby podatek od krajowych zarobków, to stosowałby on stawkę 18% podatku PIT. Ze względu na zarobki zagraniczne stopę podatkową oblicza się jako:

[29070,06 (podatek od całości dochodów podatnika obliczony według polskiej skali podatkowej)/130.000( całość dochodów podatnika z polski i Hiszpanii)] X 100 = 22,36 % (stopa procentowa stosowana do polskich zarobków).

Podatnik zastosuje do kwoty 30.000 zł uzyskanych w Polsce stawkę podatku 22,36%.

Jeżeli w Polsce podatnik zarabiałby takie wynagrodzenia, które standardowo rozliczane byłyby na PIT-37 i dodatkowo uzyskiwałby wynagrodzenie z umowy o pracę z Hiszpanii, to zamiast PIT-37, złoży on PIT-36 oraz załącznik PIT/ZG.

Wykazywane wynagrodzenia z Hiszpanii:

• przelicza się po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień uzyskania wynagrodzenia (otrzymania go lub postawienia go do dyspozycji); jeżeli wynagrodzenie otrzymywane było wielokrotnie (co dwa tygodnie, co miesiąc), podatnik powinien tyle samo razy dokonać przeliczenia na złotówki,
• o ile są to wynagrodzenia osób czasowo przebywających za granicą uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju; są to tzw. przychody zwolnione z podatku, a w konsekwencji – nie podlegają rozliczeniu w ramach metody zwolnienia z progresją,
• nie zmuszają po powrocie do kraju w trakcie roku do tego, by płacić zaliczki na podatek; podatnik zarabiający w Hiszpanii dokonuje jedynie rocznego rozliczenia podatku.

Szczególna zasada dotyczy umów wykonywanych w Hiszpanii na zasadzie oddelegowania lub delegacji służbowej, w związku z którymi wypłaty dokonuje polski pracodawca, przy założeniu, że:

• praca za granicą nie trwa powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym i,
• wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Hiszpanii, i
• wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w Hiszpanii.

Wynagrodzenie z umowy zlecenie, dzieło z Hiszpanii

Zasady opodatkowania są podobne, jak w przypadku umowy o pracę. Przychodu nie obniża się o wartość diet zagranicznych, te zwolnione są wyłącznie w przypadku umów o pracę. Zlecenia wykonywane z terytorium Rzeczpospolitej na rzecz zleceniobiorców w Hiszpanii podlegają natomiast rozliczeniu w Polsce. Pensje, płace i podobne wynagrodzenia osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce są opodatkowane tylko w Polsce, chyba że praca jest wykonywana w Hiszpanii. Stąd gdy po ewentualnym zawarciu umowy zlecenie z hiszpańską firmą zlecone prace będą wykonywane tylko na terenie Polski, dochody uzyskane z tego tytułu będą opodatkowane tylko w Polsce. Na hiszpańskim zleceniodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika. Uzyskując dochody z umowy zlecenia bez pośrednictwa płatnika polski zleceniobiorca sam rozlicza zaliczki na podatek - 18% dochodu.

Piotr Szulczewski,
PIT.pl

Zobacz także:

1. Praca w Wielkiej Brytanii a rozliczenie zarobków w Polsce,
2. Praca w Niemczech a rozliczenie zarobków w Polsce,
3. Praca w Holandii a rozliczenie zarobków w Polsce,
4. Praca we Francji: podatek w Polsce od zarobków i wynagrodzenia francuskiego,
5. Praca w Norwegii a rozliczenie zarobków w Polsce,
6. Rozliczenie podatku od zarobków i dochodów z USA (Stanach Zjednoczonych).