Korzystny dla podatników wyrok zapadł przed WSA w   Poznaniu.  Jak wynika z opublikowanego właśnie uzasadnienia do wyroku WSA w Poznaniu z 2 czerwca 2021 (sygn. akt I SA/Po 89/21) w sprawie opodatkowania przez płatników należności płaconych z tytułu przechowywania danych w tzw. „chmurze", wynagrodzenie za usługę dostępu do chmury nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., a w konsekwencji na skarżącej nie ciążą obowiązki płatnika podatku u źródła z tego tytułu.

Rozstrzygnięcie WSA dotyczyło skargi na  interpretację indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2020 r. , nr 0111-KDIB1 2.4010.397.2020.2.BG. 

Korzystanie z chmury internetowej a korzystanie z urządzenia przemysłowego.

W opinii skarżącej Spółki korzystania z chmury nie można zaklasyfikować jako "korzystania z urządzenia przemysłowego", stąd w rezultacie nie może być mowy o kwalifikacji tej usługi jako wymienionej w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT. Spółka we wniosku o interpretacje wskazała, że brak  brak jest definicji ustawowej "urządzenia przemysłowego".  Spółka podkreślała, że ma zapewniony dostęp do danych wyłącznie w formie zdalnej. Oznacza to, że Wnioskodawca nie gromadzi tych danych na dyskach lokalnych, co więcej, nie posiada fizycznego dostępu do serwerów funkcjonujących w ramach chmury internetowej. Nie dochodzi także do korzystania z serwerów usługodawcy na zasadach, które można by uznać za najem, dzierżawę, leasing lub innego rodzaju faktycznie użytkowanie. Warto przy tym zwrócić uwagę, że w przypadku chmury internetowej, gdzie dane zgromadzone są na wielu serwerach, w wielu nieokreślonych często miejscach, zdefiniowanie faktycznego użytkowania serwerów byłoby znacznie utrudnione lub nawet graniczące z niemożliwością. Pomimo powołania się na korzystne rozstrzygnięcia sądów administracyjnych Dyrektor KIS wydał niekorzystną dla skarżącej interpretacje indywidualną. Dlatego też Spółka zdecydowała się na zaskarżenie interpetacji wydanej przez Dyrektora KIS. 

Stan faktyczny skargi do WSA

WSA w Poznaniu rozpatrywał sprawę dotyczącą skargi na interpretacje indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której na tle przedstawionego przez skarżącą stanu faktycznego wyrażono stanowisko, zgodnie z którym, usługi dostępu do chmury internetowej należy kwalifikować jako korzystanie z urządzeń przemysłowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. oraz art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej. W związku z tym organ uznał, że skarżąca jest obowiązana, na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., do pobrania od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu nabycia tych usług tzw. podatku u źródła.

WSA uznał, że stanowisko organu zawarte w spornej interpretacji jest nieprawidłowe.

Opisując we wniosku stan faktyczny spółka wskazała, że przedmiotem usługi dostępu do chmury jest dostęp do gromadzonych danych, aplikacji i innych zasobów informatycznych zlokalizowanych na wielu serwerach, w wielu miejscach, dostępnych wirtualnie, za pośrednictwem przeglądarki www. Dzięki usłudze chmury pliki nie są przechowywane na lokalnych dyskach, a bezpośrednio na zdalnych serwerach zewnętrznego dostawcy. Usługa nabywana przez spółkę polega na dostępie do danych - dane nie są w żaden sposób modyfikowane na platformie. Ponadto spółka wskazała, że w związku z nabyciem usługi dostępu do chmury internetowej podmiot powiązany udostępnia/będzie udostępniał spółce miejsce w chmurze, tj. spółka ma/będzie miała do dyspozycji określoną objętość dysków na zewnętrznych serwerach komputerowych, np. w celu przechowywania swoich plików czy baz danych.

Źródło: shutterstock

Wyrok korzystny dla podatników

Sąd przyznał rację skarżącej spółce, powołując się na fakt, że spółka zwróciła uwagę, że to odrębny podmiot jest właścicielem i jednocześnie użytkownikiem serwera, aby móc świadczyć usługi przechowywania danych na rzecz spółki. Płatność z tytułu korzystania ze sprzętu komputerowego może zostać uznana za należność za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego wówczas, gdy płatność ta ma miejsce w związku z wynajęciem (dzierżawą, leasingiem) sprzętu, nie zaś ze świadczeniem opisanej we wniosku usługi. Podkreślone zostało również, że należy odróżnić przestrzeń umożliwiającą przechowywanie danych na serwerze od faktycznego użytkowania serwera. Wydany wyrok jest korzystny dla podatników.

Podatek u źródła WHTFormy opodatkowania