Dłużnik musi wykazać przychód z tytułu umorzenia długu, zarówno jeżeli był on zobowiązany do świadczenia w naturze, jak i do umorzenia zapłaty za określone świadczenie.

Przychód podatkowy stanowią wierzytelności przedawnione lub umorzone, a ich wartość wycenia się zgodnie z faktycznie umorzoną kwotą. W przypadku umorzenia świadczenia w naturze – należy wycenić wartość umorzenia – zgodnie z wartościami na dzień, w którym go dokonano, a nie na dzień, w którym pierwotnie należało spełnić świadczenie.

Przykład

Podatnik umarza dług w postaci przekazania mu samochodu, za który zapłacił 10.000 zł. Umorzenie ma miejsce 3 lata po upływie wymagalności roszczenia. Przychód wycenić należy w wartości rynkowej na dzień umorzenia (świadczenie w naturze). Rynkowa wartość takiego samochodu w chwili umorzenia wynosi 15.000 zł. Podatnik wykazać musi przychód w wartości 15.000 zł, a nie pierwotnej wartości 10.000 zł.

W przypadku kompensaty długów – nie należy wykazywać przychodu. Nie dochodzi bowiem do jednostronnego rozliczenia umorzenia, lecz do zlania się długu z wierzytelnością.

W przypadku postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, do przychodów nie zalicza się jednak kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów).