Rehabilitacja to najczęstsza metoda walki z szeregiem form niepełnosprawności. Na zabiegi finansowane ze środków publicznych czekać trzeba tygodniami, stąd często podejmowana jest decyzja o odpłatnym natychmiastowym podjęciu działań. Nie wszyscy jednak mają możliwość poniesione wydatki odliczyć później od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Źródło: Thinkstock.com
W ramach ulgi rehabilitacyjnej podatnik ma możliwość odliczyć różnego rodzaju wydatki związane z zabiegami. Wśród nich na uwagę zasługuje odliczenie z tytułu odpłatności za:
- pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego,
- za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych,
- odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.
Wydatki na zabiegi rehabilitacyjne nie muszą być ponoszone w ramach pobytów w powyższych zakładach. Wystarczające jest zatem, że wydatek poniesie podatnik, który zobowiązany jest, w związku z niepełnosprawnością, korzystać z zabiegów.
Odliczenie nie dotyczy każdego zabiegu odbywanego przez podatników. Zdaniem sądów rehabilitacja to zespół działań, które mają na celu przystosowanie, przywrócenie osoby (która doznała utraty zdrowia) do normalnego życia w społeczeństwie. Działania te nie wykluczają z zasady zabiegów operacyjnych. Ważne jest to, aby zabiegi te były nakierowane na przywrócenie danej osoby do normalnego życia w społeczeństwie. Organy podatkowe starają się jednak ograniczać prawo do tej ulgi w przypadku zabiegów leczniczych – operacyjnych. Ich zdaniem tego typu działania wychodzą poza zakres rehabilitacji.
Odliczenie wyłącznie dla osoby niepełnosprawnej
Nie każdy emeryt czy osoba z problemami zdrowotnymi może korzystać z odliczenia. Jego warunkiem jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
- orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, lub
- decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
- orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia.
Odliczenia odpowiednio dokonać może podatnik, na których utrzymaniu pozostają współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.
Piotr Szulczewski, PIT.pl