Płatnik w PIT-11 i PIT-4R ujmuje wyłącznie wynagrodzenia stanowiące przychód podatnika w danym roku. W związku z tym rozlicza wynagrodzenia otrzymane lub postawione do dyspozycji zatrudnionych (osób, w stosunku do których pełni funkcję płatnika). W efekcie powoduje to, że wynagrodzenie grudniowe ujmowane jest w PIT-11 za styczeń, czyli za rok kolejny. 

Najlepszy sposób na wystawianie PIT-ów.

Dzięki programowi e-pity Płatnika w prosty i łatwy sposób wystawisz deklaracje PIT-11, PIT-8C, PIT-4R, PIT-8AR , PIT-R oraz IFT-1/IFT-1R.

Podobna zasada dotyczy kosztów uzyskania przychodów – płatnik ujmuje w PIT-11 koszty należne za miesiąc wypłaty wynagrodzenia. Podatnik natomiast – za miesiąc, w którym praca faktycznie była wykonywana. I tu pojawia się pytanie o rozliczenie kosztów lipca, z tytułu wynagrodzenia osób młodych korzystających z ulgi do 26. r.ż. z tytułu umowy o pracę, a wypłacanych na przełomie miesięcy lipca i sierpnia.

Do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczać kosztów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego (art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Skoro tak, to koszty ryczałtowe od wypłat wynagrodzeń za okres od 1 sierpnia dla osób młodych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W efekcie:

• jeżeli płatnik wypłaca wynagrodzenie za lipiec w sierpniu – nie ujmuje już kosztów uzyskania przychodów za lipiec w PIT-11,
• jeżeli w sierpniu następowałaby wypłata wynagrodzenia za kilka miesięcy – koszty uzyskania przychodów nie należą się w stosunku do żadnego z tych miesięcy. 

Wynagrodzenie należne, lecz niepostawione do dyspozycji zatrudnionego nie jest dla niego przychodem (osoba taka nie ujmuje takiego wynagrodzenia w rocznej deklaracji PIT). Jednak osoba zatrudniona może za miesiące pracy - rozliczać koszty uzyskania również w sytuacji, gdy wynagrodzenie nie zostało przelane – przysługują wówczas w stosunku do innych wynagrodzeń z tego tytułu. 

Przykład

Pracownik otrzymał wynagrodzenie za styczeń, powinien otrzymać również wynagrodzenie za luty – kwiecień. Pracodawca, ze względu na problemy finansowe całość wynagrodzeń wypłaca dopiero w styczniu roku następnego. Płatnik w PIT-11 podaje mu koszty za jeden miesiąc (styczeń). Pracownik w swoim PIT rocznym uwzględnia koszty z tytułu stosunku pracy, tzn. za cztery miesiące.

I tu rodzi się problem – pracownik z zaległym wynagrodzeniem za okres styczeń – lipiec, wypłacanym od sierpnia – będzie miał prawo do zwolnienia z podatku, ale nie może rozliczać kosztów. Gdyby opóźnienie było jeszcze dłuższe i wypłata nastąpiła w 2020 r., to pracownik początkowo ma możliwość rozliczyć koszty za wszystkie miesiące, a następnie będzie zmuszony je korygować.

Po drugie pracodawca i pracownik musi pamiętać, by zarówno w programach księgowych, jak i w programach do rozliczeń rocznych – ujmować wyłącznie koszty podatkowe za okres pracy, z którego wypłaty występują do 1 sierpnia. W efekcie np. gdyby wynagrodzenie za lipiec wypłacane było w lipcu – koszty przysługiwałyby, a gdyby za ten sam okres wypłacone zostało w sierpniu – koszty nie należałyby się. 

Najciekawsza sytuacja wystąpi u podatników, u których doszłoby do podziału wynagrodzenia na części. Jeśli część wynagrodzenia za lipiec wypłacona byłaby w lipcu, a część w sierpniu, to do części lipcowej przysługują ryczałtowe koszty uzyskania przychodu. Naliczone powinny być w takim przypadku koszty pełne, za cały miesiąc. Do części sierpniowej – koszty te nie przysługują. 

Przykład 

Pracownik w wieku 25 lat za lipiec dostaje wynagrodzenie w dwóch transzach – pierwsza 25 lipca jako zaliczka – 200 zł, druga – w sierpniu – 3000 zł. Przysługiwać będą mu pełne koszty miesięczne 111,25 zł, kwota 200 zł podlegać będzie opodatkowaniu, kwota 3000 zł – pozostanie zwolniona z podatku. 

Bez PIT dla młodychPłatnik PITPIT-11Podatek PITRozliczenie roczne