Urzędnicy KAS będą protestować w lutym
Organy podatkowe odmawiają członkom rad nadzorczych osób prawnych nieopodatkowanych zwrotów wydatków, jakie ponoszą oni w związku z podróżą z miejscowości zamieszkania do miejscowości siedziby spółki. Stwierdzają one, że takiego rodzaju dojazdów nie można kwalifikować jako podróż służbowa, lecz jako zwykły dojazd do miejsca wykonywania powierzonych czynności.
Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika.
Na mocy powyższego przepisu organy podatkowe stwierdzają, że środki pieniężne, stanowiące zwrot kosztów dojazdu, który to koszt został poniesiony w związku z dojazdami członków Rady Nadzorczej na posiedzenia Rady Nadzorczej do siedziby Spółki, nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż w takim przypadku członkowie Rady Nadzorczej nie odbywają podróży, o której mowa w przepisach Kodeksu pracy. Podróżą w sensie ogólnym jest bowiem wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.
Zwolnienie z podatku podróży służbowych oraz innych podróży…
Zwolnienie z podatku wydatków na rzecz osób będących w podróży służbowej wynika z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tymi zapisami wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:
a) podróży służbowej pracownika,
b) podróży osoby niebędącej pracownikiem
− do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:
- w celu osiągnięcia przychodów lub
- w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
- przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
- przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
<< Diety - podróże zagraniczne >>
Wyjazd członka rady nadzorczej to nie podróż służbowa
Jak wskazują organy skarbowe otrzymane przez członków Rady Nadzorczej świadczenia mogłyby być objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, o ile spełnione są warunki związane z korzystaniem wyżej wskazanej preferencji.
Kluczowym jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot „podróż” zarówno w lit. a) dotyczącej podróży służbowej pracownika, jak i w lit. b) odnoszącej się do osoby niebędącej pracownikiem. Różnica treści lit. a) i b) związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera Kodeks pracy. Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie.
<< Kilometrówka - podróż służbowa >>
Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań. Z wykładni przedstawionej przez organy skarbowe uznać należy, że gdyby spotkania odbywały się poza miejscowością siedziby spółki, takie zwroty byłyby nieopodatkowane.
Sądy Administracyjne pozostają innego zdania
Zupełnie innego zdania pozostają sądy administracyjne. NSA w Warszawie w wyroku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (sygnatura akt II FSK 910/14) stwierdził, że „(...) w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f., inaczej, niż w przepisie oznaczonym lit. a tego punktu, posłużono się terminem „podróż” bez określenia służbowa”. W związku z tym zakres zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu wymienionych wcześniej warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.”
Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r. (sygnatura akt I SA/Bk 424/17). Sąd ten stwierdził mianowicie, że „(...) Pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową” - pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. Zatem przy braku ustawowej definicji „podróży” należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności. Reasumując należy wskazać, że w przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas ich podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13”.
Podstawa:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, interpretacja z 12.07.2018 r., sygn. akt 0112-KDIL3-1.4011.251.2018.1.AMN.
Dodaj komentarz