Rozliczający najem na zasadach ogólnych mogą zdecydować się na uproszczoną metodę amortyzacji wykorzystywanej nieruchomości. W takim przypadku wartość początkową ustala się bazując na wartości 1 m2 nieruchomości.
Podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.
Powyższa metoda sprawdza się w przypadku lokali lub budynków w stanie znacząco pogorszonym w stosunku do standardu rynkowego. W takim przypadku bowiem wartość początkowa nieruchomości byłaby niższa niż iloczyn metrów użytkowych i kwoty 988 zł.
Podobnie, może mieć ona zastosowanie w przypadku podatników, którzy nieruchomość nabyli dawno, po cenie niższej niż obowiązująca obecnie (np. nabyta w spadku, czy też kupiona kilkanaście lat temu). Taka sama zasada może dotyczyć nieruchomości wytworzonej, dla której problemem okazać może się ustalenie wartości początkowej, a podatnik nie chce ustalić jej w wartości rynkowej.
Nieruchomości (budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej) których wartość początkowa ustalana jest na podstawie metody uproszczonej nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
Podstawa prawna: Art. 22 ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012, poz. 361 ze zm.).
Piotr Szulczewski,
PIT.pl