27.06 Dodatkowe wolne dla pracownika na poszukiwanie nowej pracy
W trakcie wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi przysługują dodatkowe dni wolne na poszukiwanie nowego zatrudnienia. Ich wymiar różni się w zależności od długości okresu wypowiedzenia.
Bez względu na powód rozwiązania umowy z pracownikiem, sytuacja ta nie jest łatwa dla obu stron. Aby mimo wszystko zachować dobry wizerunek firmy, jak i relacje z pracownikiem, nie należy zapominać o przysługujących mu prawach.
Możliwość uzyskania dodatkowych dni wolnych na poszukiwanie pracy przez pracownika jest jednym z uprawnień wynikających bezpośrednio z przepisów Kodeksu Pracy. Zgodnie z artykułem 37§1 tej ustawy, pracownikowi w okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonywanego przez pracodawcę, przysługuje zwolnienie na poszukiwanie pracy, z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Wymiar dodatkowego wolnego uzależniony jest od długości okresu wypowiedzenia i wynosi:
- 2 dni robocze – w okresie dwutygodniowego i jednomiesięcznego wypowiedzenia,
- 3 dni robocze – w okresie trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.
Jak wskazują powyższe przepisy, dodatkowe dni wolne przysługują zatem wyłącznie pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. W przypadku umów cywilnoprawnych takie uprawnienie nie występuje.
Zwolnienie na poszukiwanie pracy tylko na podstawie wniosku
Aby pracownik mógł skorzystać z dodatkowego wolnego na poszukiwanie pracy, musi on wystąpić z wnioskiem do pracodawcy. Decyzje o udzieleniu zwolnienia podejmuje sam pracodawca. Należy jednak zaznaczyć, że wolne to ma charakter celowy, zatem powinno być ono wykorzystane wyłącznie w celu poszukiwania nowego zatrudnienia. Pracodawca może sprawdzić, czy były one spożytkowane zgodnie z założeniem.
Dodatkowe wolne wyłącznie w przypadku wypowiedzenia pracodawcy
Aby pracownik mógł skorzystać z dodatkowego wolnego na poszukiwanie nowego miejsca pracy, musi spełnić kilka warunków wynikających ze wspomnianego art. 37 §1 KP. Jednym z nich jest uzyskanie wypowiedzenia umowy o pracę, przy czym wypowiedzenie to musi być dokonane bezpośrednio przez pracodawcę. Oznacza to, że wolne dni nie przysługują pracownikowi, który sam wypowiada umowę bądź rozstaje się z pracodawcą na podstawie porozumienia stron. Warto przy tym pamiętać, że z dodatkowych dni wolnych nie skorzysta również pracownik w sytuacji, gdy rozwiązanie jego stosunku pracy nastąpi z dniem zakończenia trwania umowy na czas określony, bądź nastąpiło bez zachowania okresu wypowiedzenia.
Co najmniej 2 tygodniowy okres wypowiedzenia
Aby pracownik mógł skorzystać z prawa do dodatkowych dni wolnych, jego okres wypowiedzenia nie może być krótszy niż 2 tygodnie. Pamietać o tym muszą szczególnie osoby zatrudnione na podstawie umów na czas określony (na okres nieprzekraczający 6 miesięcy) oraz na zastępstwo.
Za zwolnienie od pracy trzeba zapłacić
Zgodnie z przepisami kodeksu pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas poszukiwania pracy. Wysokość i zasady wypłaty honorarium za czas niewykonywania pracy reguluje §5 rozporządzenia MPiPS z dnia 29 maja 1996 roku w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy. Zgodnie z nim ,,przy ustalaniu wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy oraz za czas niewykonywania pracy, gdy przepisy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop z tym, że składniki wynagrodzenia ustalane w wysokości przeciętnej oblicza się z miesiąca, w którym przypadało zwolnienie od pracy lub okres niewykonywania pracy’’.
Przepisy nie przewidują natomiast prawa do wypłaty ekwiwalentu w przypadku nieskorzystania pracownika z dodatkowych dni wolnych na poszukiwanie pracy.
Podstawa prawna:
- art. 37§1 Kodeksu pracy (Dz.U. 1998 nr 21 poz. 94),
- §5 Rozporządzenia MPiPS z dnia 29 maja 1996 roku w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy (Dz.U. 1996 nr 62, poz. 289)
Iwona Karkus
VAT.pl