Osoba zatrudniona na podstawie umowy pracy zdalnej (tzw. telepracy) ma prawo na określonych zasadach rozliczać koszty uzyskania przychodu nawet jeśli na pracodawcy, zgodnie z zawartą umową, ciąży obowiązek ponoszenia wszystkich kosztów zatrudnienia, np. koszty nabycia komputera, opłacenia wydatków na internet, telefon itp.
Źródło: YAY foto
Pracownik zdalny ma prawo w rozliczeniu rocznym rozliczać podstawowe koszty uzyskania, natomiast zleceniobiorca – ma prawo do standardowych w przypadku tych umów – 20% kosztów. Obie formy zatrudnienia pozwalają również na korzystanie z podwyższonych kosztów (nie wyższych niż 42764 zł):
- z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie praw autorskich – w wysokości 50% uzyskanego przychodu;
- z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie praw autorskich i pokrewnych – w wysokości 50% uzyskanego przychodu,
- z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, – w wysokości 50% uzyskanego przychodu , z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
W przypadku typowej umowy o telepracę (pracę zdalną) nie ma natomiast możliwości podwyższać kosztów podatkowych ze względu na to, że praca zdalna wykonywana jest w innej miejscowości, niż zakład pracy. Podwyższenie kosztów uzyskania przychodu stosownie do przepisu art. 22 ust.2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych związane jest z ponoszeniem wydatków na dojazd do zakładu pracy, który położony jest poza miejscem zamieszkania podatnika.
O ile pracownik zdalny ponosić będzie samodzielnie dodatkowe wydatki związane z zatrudnieniem, to nie ma możliwości rozliczać ich jako koszty uzyskania przychodów. Inaczej jest w przypadku pracodawcy – jeżeli umowa z pracownikiem wskaże, że to zatrudniający zobowiązany jest do finansowania wydatków, to ma on prawo uznać je za wydatki związane z uzyskiwaniem, zachowaniem lub osiąganiem przychodów, co w efekcie obniży jego przychód podatkowy.
Inna sytuacja dotyczy osób zatrudnianych na podstawie umów cywilnoprawnych. Jeżeli podatnik taki udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej (20%, 50%), koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.
Piotr Szulczewski, PIT.pl