03.12 Zwrot VAT naliczonego w krajach UE
Dyrektywa:
- RADY 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określająca szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. U. UE L z dnia 20 lutego 2008 r.)
- ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. U. UE L z dnia 15 października 2003 r.)
- USTAWA z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.)
Przywołane podstawy prawne przewidują dwie odrębne procedury rozpatrywania wniosków o zwrot podatku w zależności, czy wniosek będzie składany przez polskich podatników, czy też będzie otrzymywany z administracji podatkowej innego kraju członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, złożonego w kraju swojej siedziby przez podatnika zagranicznego i rozpatrywanego w tej sytuacji w polskim urzędzie.
Informacja adresowana jest w całości do polskich podatników ubiegających się o zwrot podatku VAT w administracji podatkowej innego kraju członkowskiego Wspólnoty Europejskiej (kraju zwrotu).
1. Kiedy przysługuje zwrot podatku od wartości dodanej?
Zwrot podatku VAT przysługuje przy nabyciu, na terytorium państwa członkowskiego zwrotu, towarów i usług albo w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium tego kraju, jeżeli te towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju siedziby.
2. Którzy podatnicy są uprawnieni do ubiegania się o zwrot podatku od wartości dodanej?
Podatnicy, którzy w okresie, do którego odnosi się wniosek:
- w państwie członkowskim zwrotu, na terytorium którego dokonywali nabycia towarów i usług bądź dokonywali importu do tego państwa, nie posiadali siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z których dokonywano transakcji gospodarczych, albo, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie mieli tam stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu,
- byli podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług,
- nie dokonywali wyłącznie dostaw towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku (poza transakcjami, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług),
- nie byli zwolnieni
- od podatku na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.
Źródło: MF