Korekta podatku VAT w zakresie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona połączona jest z możliwością zaliczenia do kosztów podatkowych nieściągalnych wierzytelności oraz obowiązkiem korekty kosztów niezapłaconych.

Prawo rozliczenia kosztów nieściągalnych

Za koszty uzyskania przychodów uważa się wierzytelności nieściągalne, które nie przedawniły się i zostały uprzednio zarachowane jako przychód należny, a których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Uprawdopodobnienie nieściągalności następuje poprzez:

• postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
• postanowienie sądu o:
  • oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
  • umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub
  • ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
• protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Korekta kosztów niezapłaconych

Od 2013 r. obowiązuje zasada, w myśl której koszty, które podlegają rozliczeniu podatkowemu należy korygować w przypadku ich faktycznego nieopłaceniu. Korekty kosztów należy dokonać:

• jeżeli termin płatności wskazany na umowie, innym dokumencie lub fakturze nie przekraczał 60 dni – korekty dokonać należy w miesiącu, w którym mija 30 dzień od daty upływu terminu płatności, jeżeli nie uregulowano tej płatności w tym terminie,
• jeżeli termin płatności wskazany na umowie lub na fakturze przekraczał 60 dni – korekty dokonać należy w miesiącu, w którym upływa 90 dni od daty księgowania wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Tę samą zasadę stosuje się w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, których nie opłacił. Zasada dotyczy tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym niż miesiąc następujący po miesiącu wprowadzenia środka trwałego lub wartości do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze względu na brak terminowej płatności.

W przypadku środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które oddane zostały do używania dopiero po jakimś czasie od dnia ich nabycia lub wytworzenia – w przypadku których termin zapłaty przekraczał 60 dni – rozliczyć odpisy w kosztach można przy uregulowaniu zapłaty we wskazanym dla danego wydatku terminu płatności (wynika to wyłącznie z odpowiedniej interpretacji przepisów ustawy).

Stosując zasadę memoriału i zaliczenie wydatku  do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem standardowych zasad rozliczenia takich kosztów, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu ich uregulowania.

Piotr Szulczewski
Analityk Bankier.pl Firma i Podatki

• data utworzenia: 19-02-2013
• data modyfikacji: 01-06-2015