Nie wszystkim opłaca się zwlekanie z rozliczenie CIT-8 za 2022 rok. Kiedy odliczyć stratę?

Pracownik otrzyma 250 zł na start oraz 240 zł rocznie bonusu za sam fakt oszczędzania w PPK. Planowany do wprowadzenia w latach 2019 – 2020 program oszczędności pracowniczych nie ma przynieść nowej ulgi podatkowej na kształt IKZE, jednak może okazać się alternatywą dla TFI i ciekawym rozwiązaniem dla pracowników. Pracodawca zostanie natomiast obciążony kolejnym obowiązkiem opłacania składek.
Pracownicze Programy Kapitałowe / YAY foto
Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to powszechny, dobrowolny (patrząc od strony pracownika) i w pełni prywatny system długoterminowego oszczędzania pracowników. Przewidywana wysokość i struktura składek oraz zachęt fiskalnych w ramach PPK, ma kształtować się następująco:
Łączna minimalna odprowadzana składka (pracodawcy i pracownika) może zatem wynieść 3,5%, a maksymalna 8%. Składki dokonywane przez pracownika rozliczane będą z wynagrodzenia netto.
Obowiązek pracodawcy, prawo i przywilej dla pracownika
Pracownicy między 19 a 55 rokiem życia mają być do programu zapisani automatycznie z prawem do rezygnacji z programu. Stanie się on zatem obowiązkowym obciążeniem pracodawcy – tylko oświadczenie pracownika może go programu wyłączyć. Pracownik będzie miał możliwość odstąpienia od udziału w programie poprzez złożenie stosownego oświadczenia o rezygnacji z korzyści takich jak: składka opłacana przez pracodawcę, dopłata powitalna w wysokości 250 zł oraz coroczny bonus w wysokości 240 zł za uczestnictwo w programie.
Zgromadzone środki mogą być wykorzystane na wpłatę udziału własnego przy zakupie pierwszego mieszkania (po 5 latach karencji, rozpoczyna się okres 10 lat nieoprocentowanej spłaty wykorzystanych środków z rachunku PPK). Do 25 proc. zgromadzonych oszczędności można będzie wypłacić w przypadku ciężkiej, przewlekłej choroby samego pracownika, współmałżonka bądź dziecka (w tej sytuacji, wypłaconych środków nie trzeba będzie zwracać).
Piotr Szulczewski, PIT.pl