04.04 NSA: likwidacja inwestycji w najętym budynku jest kosztem bezpośrednim
Inwestycja wysokokosztowa w wynajęty lokal w trakcie trwania działalności powinna być uznawana za osobny środek trwały i amortyzowana. Po likwidacji inwestycji ze względów biznesowych niezamortyzowaną część inwestycji jako stratę można zaliczyć do kosztów podatkowych.
Wątpliwości w sprawie wzbudziło zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym, w postaci wydatków na prace adaptacyjne w wynajmowanych lokalach. W sytuacji, gdy umowy najmu rozwiązywano ze względu na brak rentowności działań w wynajmowanych lokalach inwestycje nie mogły być dalej amortyzowane. W inwestycji powstawała zatem strata, którą należało rozliczyć podatkowo.
Z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.p. wynika, iż istotna – z punktu widzenia rozliczenia straty – jest przyczyna likwidacji składnika majątku w następstwie której ta strata powstała. Tylko bowiem w przypadku likwidacji spowodowanej utratą przydatności gospodarczej danego składnika na skutek zmiany rodzaju działalności, strata poniesiona – w wyniku tej likwidacji – nie stanowi kosztu podatkowego. Kosztem takim będzie natomiast strata związana z likwidacją środka trwałego, który utracił przydatność gospodarczą z innych przyczyn niż wskazana w omawianym przepisie. Skoro zatem straty poniesionej w wyniku likwidacji szeroko rozumianego środka trwałego nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów jedynie w przypadku zmiany rodzaju działalności, to w innych przypadkach (w myśl zasady a contrario) stratę tę można zaliczyć w ciężar kosztów.
Stąd właśnie za koszt podatkowy uznane powinny być starty w inwestycjach w obce środki trwałe, które wynikają z likwidacji środka trwałego, spowodowanej takimi działaniami podatnika, które są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione.
Naczelny Sąd Administracyjny, 28.03.2014, sygn. akt II FSK 1022/12
Piotr Szulczewski,
VAT.pl