13.03 Gastroparagony, czyli jak obrobić państwo na grube miliony
Restauratorzy i drobne kawiarnie oprócz paragonów fiskalnych wystawiają tzw. gastroparagony. Są podobne do wydruków fiskalnych z kasy, ale uwaga – nie wchodzą w pamięć kasy i dają podstawę do pomijania obrotu w ewidencjach podatkowych.
Gastroparagon różni się od standardowego paragonu brakiem np. nazwy sprzedawcy i logo sklepu, numeru kasy fiskalnej (dwie – trzy litery i ciąg 8-10 cyfr). Oczy wiście podatnik na możliwość modyfikowania jego treści.
Gastroparagon nie jest drukiem trybu fiskalnego, zatem nie zmusza przedsiębiorcy do użycia drukarki fiskalnej i nie wprowadza do jej pamięci oraz do sumy wskazanej w raportach kwot wskazanych na takim wydruku. W praktyce podatnik stosujący taki typ druku działa w szarej strefie.
Jak wystawić gastroparagon?
W praktyce dokument tego typu pochodzi z tzw. drukarek niefiskalnych, dedykowanych gastronomii, np. celem zamówień na bar lub na kuchnię czy też pralniom i innym punktom wydającym bony, np. celem rozliczenia ich później przy zwrocie klientowi towaru lub jego wydania.
Gastroparagon tylko na pierwszy rzut oka przypomina standardowy paragon fiskalny. Nawet osoba niezaznajomiona z podatkami może w większości przypadków rozpoznać różnicę między tego typu wydrukiem a standardowym paragonem fiskalnym.
Każdy paragon fiskalny zawierać musi co najmniej:
- imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
- numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
- numer kolejny wydruku;
- datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
- oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
- nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
- cenę jednostkową towaru lub usługi;
- ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
- wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
- wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
- wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
- łączną kwotę podatku;
- łączną kwotę sprzedaży brutto;
- oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
- kolejny numer paragonu fiskalnego;
- numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
- numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
- logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
Piotr Szulczewski,
VAT.pl