06.09 Jaki dokument zaliczyć do kosztów podatkowych?
Organizujemy szkolenia i konferencje, między innymi za granicą. Nasi pracownicy przywieźli dokument (ze Szwecji) za swój pobyt w hotelu (koszty imprezy), z pełnymi danymi sprzedawcy, jak i naszymi, z wyjątkiem NIP-u. Jest również kwota netto, kwota podatku jak i całkowita kwota brutto, nie ma natomiast nazewnictwa takiego jak INVOICE i nie ma numeru. Jest tylko nazwa GUEST RECEIPT. Nasze pytanie brzmi, czy możemy ten dokument zaliczyć do kosztów podatkowych?
Bezspornym wyznacznikiem możliwości zakwalifikowania określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest norma z art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: „CIT”). Zgodnie z nią kosztami uzyskania przychodów są jedynie te z kosztów, które poniesiono w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a nie zostały ujęte w art. 16 ust. 1 CIT.
Kwestią dyskusyjną jest natomiast zagadnienie dokumentowania kosztów uzyskania przychodów, na tle którego ścierają się ze sobą dwie koncepcje.
Pierwsza z nich nakazuje przyjąć, iż za koszty uzyskania przychodów uznać można jedynie te wydatki spełniające kryterium z art. 15 ust. 1 CIT, które podatnik jest w stanie udokumentować za pomocą dowodów spełniających wymogi przewidziane dla dowodów księgowych w przepisach o rachunkowości. Pogląd ten – zdaniem jego zwolenników – uzasadniony jest obowiązywaniem regulacji z art. 9 ust. 1 CIT, zgodnie z którą podatnicy zobowiązani są prowadzić ewidencję rachunkową, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.
Koncepcja przeciwna do powyższej zakłada, iż nie czyni dowodu bezużytecznym dla wykazania kosztów uzyskania przychodów fakt, iż dowód ten nie spełnia wymogów stawianych dowodom księgowym. W związku z tym wydatek spełniający przesłanki z art. 15 ust. 1 CIT, nawet jeśli udowodniony (udokumentowany) został w sposób naruszający wytyczne z przepisów o rachunkowości, może być przez podatnika zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Zaprezentowana koncepcja opiera się na założeniu, iż poniesienie wydatku stanowiącego koszt uzyskania przychodu jest zdarzeniem obiektywnym, uprawniającym do uwzględnienia tego faktu w rozliczeniach podatkowych, czemu nie powinna stać na przeszkodzie wadliwość dokumentacji w przedmiotowym zakresie. Teza ta znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz stanowiskach organów podatkowych.
W świetle powyższego możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu wydatku stwierdzonego dokumentem, o którym mowa w pytaniu, zależy: po pierwsze, od stwierdzenia, czy wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, po drugie zaś, od opowiedzenia się za jedną z dwóch przedstawionych powyżej koncepcji. Jeśli bowiem dokument, na podstawie którego ma zostać wykazane poniesienie kosztu uzyskania przychodu nie spełnia wymogów przewidzianych dla dowodów księgowych, wówczas zaliczenie poniesionego wydatku – stwierdzonego takim dokumentem – będzie możliwe na gruncie tezy o niezależności dopuszczalności uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od obowiązujących wytycznych w zakresie rachunkowości. Możliwe w tym przypadku byłoby posłużenie się także innymi dowodami wspierającymi prawdziwość faktu poniesienia określonego wydatku, mającego charakter kosztu uzyskania przychodu.
|
Kamil Łukasik |
|
