Skip to content

Wynagrodzenie minimalne zamiast zerowego – Aktualności PIT.pl

Od 1 stycznia 2009 r. osobom, które w okresie wskazywanym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wykonywały pracę w ramach stosunku pracy, ale nie mają możliwości udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia, ZUS przyjmuje w każdym roku, w którym była wykonywana ta praca obowiązujące wówczas minimalne wynagrodzenie pracowników.

Dotyczy to osób, które:

  • począwszy od 1 stycznia 2009 r. będą ubiegały się o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy po raz pierwszy, oraz
  • już mają ustalone prawo do świadczenia, a w podstawie wymiaru – za okres, w którym pozostawały w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy – mają przyjęte wynagrodzenie zerowe.

Dotyczy to również przypadków, w których przy ustalaniu kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie zerowe oraz świadczeń dla repatriantów.

Możliwość przyjęcia minimalnego wynagrodzenia została wprowadzona ustawą z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zwaną dalej ustawą zmieniającą (Dz. U. Nr 192, poz. 1180), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.

Ustawa zmieniająca dodała do art. 15 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ust. 2a i 2b, w myśl których, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, zwanego dalej minimalnym wynagrodzeniem.

 

 

Przyznawanie emerytury lub renty po raz pierwszy

Z powołanego wyżej przepisu wynika, komu ZUS może przyjąć wynagrodzenie minimalne oraz w jaki sposób ustala się to wynagrodzenie.

Ważne! Minimalne wynagrodzenie przyjmuje się wyłącznie za okres, w którym wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu – ubezpieczeniom społecznym z tytułu ubezpieczenia pracowniczego.

Kwotę minimalnego wynagrodzenia przyjmuje się również za okresy, w których pracownik pozostający w stosunku pracy pobierał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego.

Przy ustalaniu minimalnego wynagrodzenia, które podlega uwzględnieniu przy obliczaniu podstawy wymiaru, wynagrodzenie to przyjmuje się proporcjonalnie do:

  • wymiaru czasu pracy, oraz
  • do okresu pozostawania w ubezpieczeniu pracowniczym.

Oznacza to zatem, że jeżeli pracownik wykonywał zatrudnienie – przykładowo – w wymiarze 2/3, 1/5 czy 1 i ½ etatu, ZUS do ustalenia podstawy wymiaru przyjmie 2/3, 1/5 lub 1i ½ minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w tym okresie.

Jeżeli pracownik nie może udowodnić wysokości uzyskanego wynagrodzenia, a z dokumentów (np. ze świadectwa pracy) wynika, że pozostawał w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy przez cały rok kalendarzowy – do ustalenia podstawy wymiaru ZUS przyjmie minimalne wynagrodzenie za cały rok.

W sytuacji gdy pracownik wskazuje do ustalenia podstawy wymiaru rok, za który może przedłożyć zarobki za część roku, a za pozostałą jego część – nie ma takiej możliwości do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty ZUS przyjmie udokumentowane zarobki za część roku i uzupełni je minimalnym wynagrodzeniem za okres, w którym pracownik pozostawał w ubezpieczeniu pracowniczym, ale nie mógł przedłożyć dokumentów potwierdzających wysokość osiągniętego wynagrodzenia.

Może zdarzyć się, że wysokości osiągniętego wynagrodzenia nie może udowodnić pracownik, który pozostawał w zatrudnieniu przez niepełny miesiąc, np. przez 19 dni, 8 miesięcy i 8 dni czy 11 miesięcy i 20 dni.

W takim przypadku przy ustalaniu minimalnego wynagrodzenia za okres krótszy niż miesiąc ZUS podzieli to wynagrodzenie przez faktyczną liczbę dni miesiąca, a następnie pomnoży przez liczbę dni, w których pracownik pozostawał w stosunku pracy.

ZUS nie przyjmie minimalnego wynagrodzenia:

  • za okresy, w których pracownik nie otrzymywał wynagrodzenia, np. przebywał na urlopie bezpłatnym,
  • za okresy pozostawania bez pracy, które zostały zaliczone jako okresy ubezpieczenia osobie przywróconej do pracy na podstawie wyroku sądu.

Kwotę minimalnego wynagrodzenia organ rentowy przyjmuje z urzędu, bez konieczności składania przez zainteresowanego wniosku w tej sprawie.

W dalszym ciągu wynagrodzenie zerowe ZUS będzie przyjmował za okres, który jest wskazywany do ustalenia podstawy wymiaru, a w którym wnioskodawca nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu – ubezpieczeniom społecznym przez rok lub część roku.

 

 

Przeliczenie emerytury lub renty już przyznanej

Osoby, którym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty przyznanej przed dniem 1 stycznia 2009 r., którym przyjęto wynagrodzenie zerowe, mogą zgłosić wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru świadczenia z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia.

Przeliczenie podstawy wymiaru następuje na wniosek osoby zainteresowanej.

Wnioski przeliczenie podstawy wymiaru dostępne są we wszystkich jednostkach organizacyjnych ZUS.

Emerytura lub renta w wysokości przeliczonej przysługuje:

  • od 1 stycznia 2009 r. – jeżeli wniosek o przeliczenie zostanie zgłoszony przed dniem 1 stycznia 2010 r.,
  • od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o przeliczenie – jeżeli wniosek ten zostanie zgłoszony po dniu 31 grudnia 2009 r.

WAŻNE! Przeliczeniu podlega podstawa wymiaru emerytury lub renty ostatnio przyjęta do obliczenia świadczenia.

W przypadku zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie podstawy wymiaru z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia, ZUS dokona przeliczenia podstawy wymiaru, od której obliczona jest przyznana emerytura lub renta.

ZUS jest zobowiązany do wydania decyzji w sprawie przeliczenia emerytury lub renty w terminie 60 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Data Kwota
do 31 marca 1956 r. 364 zł
od 1 kwietnia 1956 r. 500 zł
od 1 lipca 1959 r. 600 zł
od 1 sierpnia 1961 r. 700 zł
od 1 kwietnia 1963 r. 750 zł
od 1 sierpnia 1966 r. 850 zł
od 1 grudnia 1970 r. 1 000 zł
od 1 sierpnia 1974 r. 1 200 zł
od 1 maja 1977 r. 1 400 zł
od 1 maja 1978 r. 1 600 zł
od 1 maja 1979 r. 1 800 zł
od 1 stycznia 1980 r. 2 000 zł
od 1 stycznia 1981 r. 2 400 zł
od 1 stycznia 1982 r. 3 300 zł
od 1 września 1982 r. 5 400 zł
od 1 stycznia 1987 r. 7 000 zł
od 1 stycznia 1988 r. 9 000 zł
od 1 stycznia 1989 r. 17 800 zł
od 1 lipca 1989 r. 22 100 zł
od 1 października 1989 r. 38 000 zł
od 1 stycznia 1990 r. 120 000 zł
od 1 września 1990 r. 368 000 zł
od 1 października 1990 r. 440 000 zł
od 1 lipca 1996 r. 370 zł
od 1 stycznia 1997 r. 391 zł
od 1 lutego 1997 r. 406 zł
od 1 lipca 1997 r. 450 zł
od 1 lutego 1998 r. 500 zł
od 1 stycznia 1999 r. 650 zł
od 1 listopada 1999 r. 670 zł
od 1 marca 2000 r. 700 zł
od 1 stycznia 2001 r. 760 zł
od 1 stycznia 2003 r. 800 zł
od 1 stycznia 2004 r. 824 zł
od 1 stycznia 2005 r. 849 zł
od 1 stycznia 2006 r. 899,10 zł
od 1 stycznia 2007 r. 936 zł
od 1 stycznia 2008 r. 1 126 zł
od 1 stycznia 2009 r. 1 276 zł

Źródło: ZUS

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *