Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca się za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wynagrodzenia minimalnego po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia – czyli po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, chorobowe i rentowe. W przypadku osób w pierwszym roku pracy podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być niższa niż 80 % minimalnego wynagrodzenia.

W przypadku ustania ubezpieczenia chorobowego podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być wyższa od kwoty wynoszącej 100% przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od 3 miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych. Jednakże podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju (np. dwóch chorobowych albo chorobowego, macierzyńskiego i rehabilitacyjnego) nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Zmiana podstawy świadczeń lub przerwa w ubezpieczeniu spowoduje ustalanie podstawy na nowo.

Przykład:

Zatrudniony na umowę o pracę choruje od 1.08.2011 do 10.08. Z tego tytułu wypłacany jest mu zasiłek chorobowy za 10 dni choroby. 30.08.2011 r. pracownik wypowiada umowę o pracę z zachowaniem 2 tygodniowego okresu wypowiedzenia. Od 15.09.2011 r. zaczyna pracować na umowę zlecenie przy czym 20.092011 idzie na zwolnienie chorobowe. Podstawa ustalenia wynagrodzenia chorobowego ulega zmianie, mimo że okres między zasiłkami był krótszy niż 3 miesiące.
 

Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu 12 pełnych miesięcy kalendarzowych, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.
 

Przykład

Pracownik podlegał ubezpieczeniu od 1 kwietnia, a zachorował 15 listopada (pierwsza niezdolność do pracy w tym roku kalendarzowym). Do ustalenia kwoty podstawy wymiaru zasiłku chorobowego bierze się pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe, w których pracownik pozostawał w zatrudnieniu tj. od kwietnia do października.
 

Jeżeli niezdolność do pracy powstała w pierwszym miesiącu kalendarzowym ubezpieczenia chorobowego to oblicza się ją inaczej u zatrudnionych na umowę o pracę, a inaczej – u innych ubezpieczonych.

W powyższym przypadku, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:  

1. wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;  
2. wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień; 
3.  kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.  

W przypadku stosunku innego niż umowa o pracę podstawę zasiłku chorobowego stanowi:

• dla ubezpieczonych, dla których określono najniższą podstawę wymiaru składek - najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu przychodu (13,71% podstawy wymiaru składki na to ubezpieczenie),
• dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej bądź umowy zlecenia - wynagrodzenie określone w umowie jakie przypada za ten miesiąc kalendarzowy.
• Jeżeli taka kwota nie została wskazana w umowie jako podstawę traktuje się kwotę wynagrodzenia jaką pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, bądź kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia innych ubezpieczonych, z którymi płatnik składek zawarł taką samą lub podobną umowę,
• dla ubezpieczonych będących członkami rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych - przeciętny miesięczny przychód innych członków spółdzielni,
• dla osób wykonujących pracę nakładczą - przeciętny miesięczny przychód osób wykonujących pracę nakładczą na rzecz danego płatnika składek.

Jeżeli niezdolność pracownika powstałaby w drugim miesiącu pracy, a pierwszy miesiąc był niepełnym miesiącem zatrudnienia wówczas podstawę wymiaru zasiłku chorobowego jest wynagrodzenie przeciętne za pełny miesiąc kalendarzowy zatrudnienia - a więc za miesiąc powstania niezdolności do pracy z uzupełnieniem do kwoty wynagrodzenia, którą otrzymałby pracownik, gdyby przepracował pełny miesiąc.

Jeżeli pracownik zacząłby pracę 1 marca i tym samym przepracował wszystkie dni robocze w danym miesiącu, to wówczas miesiąc ten również uwzględniałoby się do wyznaczania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Jeżeli w okresie z którego ustalana jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przychód ubezpieczonego uległ zmniejszeniu wskutek niewykonywania pracy lub działalności w okresie pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego albo odbywania ćwiczeń wojskowych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

• wyłącza się przychód za miesiąc w którym osoba ubezpieczona wykonywała pracę lub działalność przez mniej niż połowę miesiąca,
• przyjmuje się natomiast przychód (po uzupełnieniu) za miesiące, w którym osoba ubezpieczona wykonywała pracę lub działalność przez co najmniej połowę miesiąca.

Przez uzupełnienie wynagrodzenia rozumie się taką wysokość wynagrodzenia, jaką osiągnąłby pracownik, gdyby przepracował pełen czas pracy, przypadający w danym miesiącu kalendarzowym.

Iwona Karkus
Bankier.pl

• data utworzenia: 28-10-2011
• data modyfikacji: 01-06-2015