Mniej krajów objętych przepisami o rajach podatkowych
Podmioty dokonujące transakcji z krajami uznawanymi za raje podatkowe muszą znacznie częściej niż pozostali podatnicy stosować przepisy o dokumentacji podatkowej oraz szacowania ich dochodów. Zmniejszeniu ulega ilość krajów, które uznawać się będzie za prowadzące szkodliwą politykę podatkową.
Źródło: YAY foto
Podstawą do stosowania zasad ustalania ceny transferowej w transakcjach oraz wykazywania ich w obowiązkowej dokumentacji podatkowej są rozporządzenia w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz odpowiednio w sprawie osób prawnych.
<< Lista rajów podatkowych w zakresie podatku PIT i CIT obowiązująca od 23 maja 2017 roku >>
W projektach nowych rozporządzeń w tej sprawie zmniejsza się ilość krajów, które będą uznawane za raje podatkowe. Nie będą już nimi:
- Wspólnota Bahamów
- Barbados
- Makau – Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej;
- Federacja Saint Kitts i Nevis;
- Saint Vincent i Grenadyny.
W efekcie polityka podatkowa jednostki będzie musiała obejmować wszystkie transakcje z następujących krajów:
1) Księstwo Andory;
2) Anguilla – Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
3) Antigua i Barbuda;
4) Sint-Maarten, Curaçao – kraje wchodzące w skład Królestwa Niderlandów;
5) Królestwo Bahrajnu;
6) Brytyjskie Wyspy Dziewicze – Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
7) Wyspy Cooka – Samorządne Terytorium Stowarzyszone z Nową Zelandią;
8) Wspólnota Dominiki;
9) Grenada;
10) Sark – Terytorium Zależne Korony Brytyjskiej;
11) Hongkong – Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej;
12) Republika Liberii;
13) Makau – Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej;
14) Republika Malediwów;
15) Republika Wysp Marshalla;
16) Republika Mauritiusu;
17) Księstwo Monako;
18) Republika Nauru;
19) Niue – Samorządne Terytorium Stowarzyszone z Nową Zelandią;
20) Republika Panamy;
21) Niezależne Państwo Samoa;
22) Republika Seszeli;
23) Saint Lucia;
24) Królestwo Tonga;
25) Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych – Terytorium Nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych;
26) Republika Vanuatu.
Polityka podatkowa w stosunku do jednostek z rajów podatkowych
W przypadku gdy podmiot krajowy dokonuje transakcji z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego, a warunki ustalone w takiej transakcji odbiegają od warunków, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody w zaniżonej wysokości – dochody podatnika określa się w drodze oszacowania.
Dochody określa się, w drodze oszacowania, stosując następujące metody:
1) porównywalnej ceny niekontrolowanej;
2) ceny odprzedaży;
3) rozsądnej marży („koszt plus”).
Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych powyżej, stosuje się metody zysku transakcyjnego.
Ponadto podatnicy
- dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
- zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
- umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
- umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro – są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.
Piotr Szulczewski, VAT.pl