Inwestycje

Transakcje walutowe

O zasadach opodatkowania prywatnych transakcji walutowych decyduje fakt, czy dokonuje się ich jednorazowo, w celach prywatnych, czy wielokrotnie, w związku z chęcią uzyskiwania z tego tytułu stałego źródła przychodów. W drugim przypadku mówić możemy o działalności gospodarczej, która powinna być rozliczana podatkowo. W przypadku jednak wykonywania prywatnych, nawet powtarzalnych transakcji kupna i sprzedaży waluty, transakcje takie nie muszą być rozliczane dla celów podatkowych. Przykładem są szczególnie posiadacze kredytów hipotecznych w walutach obcych, którzy decydują się samodzielnie korzystać z kantorów wymiany walut i co najmniej 1 raz w miesiącu dokonują transakcji nabycia waluty.

Znaczenia nie ma również, czy nabycia lub sprzedaży dokona się od przedsiębiorcy zajmującego się pośrednictwem przy wymianie walut – czyli kantoru, czy walutę kupuje się bezpośrednio od innej osoby. Podobnie nie będzie miało znaczenia, czy przy wymianie korzysta się z platform umożliwiających zakup waluty Gdyby podatnik zdecydował się prowadzić działalność gospodarczą, rozliczyć musi przychód i koszty uzyskania z tytułu nabycia i sprzedaży. W takim przypadku obowiązany jest wykazać przychód i koszt po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień transakcji oraz dodatkowo ustalić różnice kursowe związane z nabyciem i sprzedażą waluty na dany dzień. Różnice stanowią odpowiednio przychód lub koszt uzyskania w zależności od tego, czy jest to dodatnia czy ujemna różnica kursowa.

Podatnik odróżnić musi w takim przypadku dwa rodzaje działalności:

• Kupno i sprzedaż waluty w celach prowadzonej innej działalności 9np. celem wywiązania się z kontraktu i zapłaty realizowanej w walucie obcej),
• Kupno i sprzedaż waluty w celach generowania stałych przychodów z tytułu obrotu tą walutą.

W drugim przypadku podatnik prowadzi tzw. działalność dewizową, która podlega regulacji w zakresie prawa dewizowego. Zasady zgłoszeń oraz wymaganych zasad, jakim odpowiadać powinien punkt obrotu walutami regulują odpowiednie rozporządzenia oraz ustawa – prawo dewizowe.

W przypadku tzw. kantorów internetowych prowizja generowana jest nie tyle z tytułu pośrednictwa przy wymianie co z tytułu skojarzenia stron, między którymi dochodzi do transakcji wymiany waluty. Sama transakcja może odbywać się bez udziału pośrednika a on uzyskuje prowizję nie tyle z tytułu działalności kantorowej, co z udostępnienia obu stronom możliwości zawarcia transakcji wymiany waluty.